Traditioneel wordt er onderscheid gemaakt tussen de communicatievakgebieden, maar voor iemand die met de organisatie te maken heeft maakt het niet uit welke afdeling of welke vakdeskundige met hem/ haar communiceert. Voor de organisatie maakt het uiteindelijk ook niet uit. Wat het voor de organisatie uiteindelijk wél uitmaakt is, of iemand een positief gevoel overhoudt aan de organisatie, of deze persoon een positief imago heeft van de organisatie, haar merk en haar product. Een positief image draagt eraan bij dat deze persoon terugkomt bij de organisatie en misschien de organisatie aanbeveelt bij anderen.

Een positief imago draagt dus bij aan trouwe/ loyale klanten, medewerkers, investeerders etc. Een positief image draagt bij aan een langdurige relatie, en in de post over Geïntegreerde Communicatie hebben we gezien dat een langdurige relatie belangrijk is in een roerige wereld als de onze.

Wat uiteindelijk telt is een totaalbeeld dat blijft hangen bij de stakeholders. Voor het creëren van zo’n totaalbeeld moet de organisatie niet gefragmenteerd communiceren, maar moet ze met één stem en één boodschap naar buiten treden. Daarvoor is Geïntegreerde Communicatie nodig.

Vos & Schoemaker onderscheiden Concerncommunicatie, Interne Communicatie en Marketingcommunicatie, dia alledrie een bijdragen kunnen leveren aan het functioneren van de organisatie, zoals je kan lezen bij het ITO-model. Zij stellen dan ook voor om deze drie te integreren tot één geheel van Geïntegreerde Communicatie.